ORIGINAL_ARTICLE
سازگاری، شکل شناسی، خواص مکانیکی و زیست تخریب پذیری آمیخته های پلی(استیرن-اتیلن-پروپیلن-استیرن)- نشاسته گرمانرم اصلاح شده
در این مطالعه اثر وجود نشاسته اصلاح شده بر خواص کوپلیمر قطعه ای پلی استیرن اتیلن-پروپیلن-استیرن (SEPS) بررسی شد.عمل آوری شیمیایی نشاسته با مالئیک انیدرید در مخلوط کن داخلی در دمای 125 درجه سلسیوس در مجاورت گلیسیرین و حین ساخت نشاسته گرمانرم (TPS) انجام شد. انجام اصلاح شیمیایی با آزمون طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه و تیترکردن تأیید شد. آمیخته هایی از نشاسته گرمانرم اصلاح شده (10، 20، 30 و 50 درصد وزنی) و SEPS (SEPS/MTPS) به روش اختلاط مذاب تهیه شد و خواص مکانیکی، شکل شناسی و زیست تخریب پذیری این آمیخته ها بررسی شد. مشاهدات میکروسکوپی الکترونی نشان داد، شکل شناسی غالب پخش ذرات نشاسته اصلاح شده در ماتریس پلیمری است و با افزایش مقدار نشاسته اصلاح شده اندازه فاز پراکنده افزایش یافت، به نحوی که در مقدار50 درصد وزنی نشاسته شکل شناسی به هم پیوسته نیز مشاهده شد. آزمون دینامیکی-مکانیکی نشان داد، پیک های منحنی اتلاف به هم نزدیک شده اند و سازگاری نسبی از دو فاز به علت اصلاح نشاسته با مالئیک انیدرید حاصل شده است. با افزایش MTPS به SEPS در آمیخته ها، استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی کاهش و مدول یانگ افزایش یافت. مقایسه خواص مکانیکی آمیخته های SEPS/MTPS با SEPS/TPS نشان داد، استحکام کششی، ازدیاد طول تا پارگی و مدول یانگ در آمیخته های SEPS/MTPS بیشتر از SEPS/TPS است. نتایج زیست تخریب پذیری نشان داد، در 45 روز اول سرعت تخریب بسیار زیاد است. در آمیخته حاوی 10 درصد وزنی از نشاسته اصلاح شده مقدار تخریب آمیخته بسیار اندک و با افزایش مقدار MTPS تخریب آمیخته ها به طور قابل توجهی افزایش یافت. به طوری که در آمیخته حاوی 50 درصد وزنی SEPS پس از گذشت 45 روز حدود %47 از نمونه تخریب شد.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1405_daab17008dce80e9b258d8e58ad1dee6.pdf
2016-10-22
311
321
10.22063/jipst.2016.1405
: نشاسته اصلاح شده
آمیخته پلی استیرن-اتیلن-پروپیلن- استیرن/ نشاسته
زیست تخریب پذیری
سازگاری
شکل شناسی
سعید
رحیمی بندرآبادی
s.rahimi@ippi.ac.ir
1
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 112-14975
AUTHOR
پروین
احسانی نمین
parvin.ehsaninamin@yahoo.com
2
تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شمال، دانشکده شیمی، صندوق پستی 936-19585
AUTHOR
اسماعیل
قاسمی
i.ghasemi@ippi.ac.iق
3
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 112-14975
LEAD_AUTHOR
حامد
عزیزی
h.azizi@ippi.ac.ir
4
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 112-14975
AUTHOR
محمد
کرابی
m.karabi@ippi.ac.ir
5
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 112-14975
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تهیه نانوکامپوزیت هیبریدی پلیآنیلین ـ کیتوسان ـ نانونقره و بررسی خواص فیزیکوشیمیایی و ضدباکتری آن
در پژوهش حاضر، از پلیآنیلین (PANI) به عنوان پلیمر رسانا و کیتوسان (Chito) به علت داشتن خواص ضدباکتری و نیز زیستسازگاری و زیست تخریبپذیری مناسب، به عنوان زیست پلیمر استفاده شد. نانوذرات نقره (Ag) نیز به عنوان تقویتکننده خواص ضدباکتری برای تهیه نانوکامپوزیت PANI-Chito-Ag درنظر گرفته شد. کامپوزیت PANI-Chito و نانوکامپوزیت PANI-Chito-Ag، از پلیمرشدن آنیلین در مجاورت کیتوسان و نقره تهیه شدند. برای بررسی خواص فیزیکوشیمیایی و ضدباکتری کامپوزیت و نانوکامپوزیت های تهیه شده، درصدهای وزنی مختلف از اجزای سازنده استفاده شد. برای بررسی خواص ضدباکتری نانوکامپوزیت PANI-Chito-Ag، آزمون های ضدباکتری با استفاده از دو نوع باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس و باکتری گرم منفی اشرشیاکلی انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد، افزایش مقدار کیتوسان و نقره به ترکیب مدنظر باعث افزایش خاصیت ضدباکتریای نسبت به دو باکتری میشود. نتایج آزمون زیست تخریب پذیری نشان داد، بیشتربودن مقدار کیتوسان در نانوکامپوزیت، باعث افزایش زیست تخریبپذیری آن شده همچنین بیشتربودن غلظت باکتری استرپتومایسیس در خاک طبیعی باعث تخریب زودهنگام نمونه می شود. نتایج آزمون گرماوزن سنجی (TGA) حاکی از بهبود پایداری گرمایی نانوکامپوزیت PANI-Chito-Ag نسبت به کیتوسان خالص است. طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه، میکروسکوپی الکترونی پویشی و پراش انرژی پرتو X برای مشخص کردن ترکیب و ساختار نانوکامپوزیت سه جزئی هیبریدی PANI-Chito-Ag به کار گرفته شد. با این روش ها وجود و پراکنش یکنواخت نانوذرات نقره در ماتریس پلیمر تأیید شد.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1406_3b1b5010e2288d0158f91f121583a521.pdf
2016-10-22
323
333
10.22063/jipst.2016.1406
کیتوسان
ضدباکتری
زیست تخریب پذیر
پلی آنیلین
نانوکامپوزیت
رضا
عباس فرمند
1
تبریز، آذربایجان شرقی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی شیمی، صندوق پستی 5157944533
AUTHOR
مریم
فربودی
m.farbodi@iaut.ac.ir
2
تبریز، آذربایجان شرقی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه شیمی، صندوق پستی 5157944533
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر زمان فراصوت دهی بر سنتز و مقاومت به خوردگی پوشش نانوکامپوزیت اپوکسی-خاک رس
به تازگی پژوهش های بسیاری در زمینه پوشش های ضدخوردگی نانوکامپوزیتی حاوی پرکننده های معدنی انجام شده است. از جمله مهم ترین عوامل بررسی شده می توان به نوع روش پلیمرشدن، نوع ماتریس و پرکننده به کار رفته در نانوکامپوزیت اشاره کرد. از این میان، نانوکامپوزیت های پلیمر–خاک رس بهبود خوبی در بسیاری از خواص فیزیکی و مکانیکی پلیمرهایی ایجاد می کنند که در آنها از مقدار کمی پرکننده استفاده می شود. در این پژوهش، نانوکامپوزیت اپوکسی- خاک رس برپایه ماتریس اپوکسی بیس فنول A و پرکننده خاک رس مونت موریلونیت (کلویزیت 15A) سنتز شد. از روش فراصوت دهی (طی زمان های مختلف همزدن فراصوتی) برای پراکندن ذرات خاک رس با مقادیر مختلف (%4-1) در ماتریس استفاده شد. ساختار نانوکامپوزیت اپوکسی-خاک رس سنتز شده با روش های میکروسکوپی الکترونی پویشی و عبوری و پراش پرتو X مطالعه شد. اندازه متوسط ذرات با استفاده از اندازه گیری پراش پرتو X به دست آمد. سپس خواص ضدخوردگی پوشش اپوکسی-خاک رس ساخته شده طی زمان های مختلف فراصوت دهی روی صفحه های فولاد کربن به کمک روش های تافل و طیف سنجی الکتروشیمیایی امپدانس بررسی شد. بدین منظور، صفحه های فولاد کربن پوشانده شده با این پوشش طی زمان های غوطه وری مختلف، در محلول %5/3 سدیم کلرید غوطه ور شد. نتایج بیانگر این است که نانوکامپوزیت حاوی %1 خاک رس سنتز شده در زمان فراصوت دهی 60min نسبت به سایر کامپوزیت های تهیه شده دارای اندازه ذرات کوچک تر، چگالی جریان خوردگی کمتر و مقاومت بیشتر پوشش در برابر خوردگی است. این نانوکامپوزیت قابلیت ایجاد حفاظت خوبی در برابر خوردگی در محلول سدیم کلرید دارد.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1407_cbc42623297b54bcde12059b05c2a6b7.pdf
2016-10-22
335
346
10.22063/jipst.2016.1407
نانوکامپوزیت
اپوکسی
خاک رس
پوشش ضدخوردگی
امپدانس
نیلوفر
بهرامی پناه
bahramipanah@pnu.ac.ir
1
تهران، دانشگاه پیام نور، گروه شیمی، صندوق پستی 3697-19395
LEAD_AUTHOR
ایمان
دانایی
danaee@put.ac.ir
2
آبادان، دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت آبادان، صندوق پستی 63187-14331-619
AUTHOR
بهروز
مقدسی بقا
moghadasibagha@gmail.com
3
تهران، دانشگاه پیام نور، گروه شیمی، صندوق پستی 3697-19395
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه رفتار گرفتگی غشاهای ماتریس ترکیبی پلی اتیلنی حاوی نانوذرات سیلیکای سنتز شده طی فیلترکردن محلول هیومیک اسید
با توجه به اینکه اکثر آلاینده های موجود در آب، برهم کنش قوی با سطوح آبگریز دارند، بنابراین برای غشاهای پلی اتیلنی کاهش شار عبوری به واسطه جذب برگشت ناپذیر آلاینده ها روی سطح این غشاها و گرفتگی حفره ها مشاهده می شود. در همین راستا، در پژوهش حاضر، بهبود خواص غشای پلی اتیلنی از نظر شار عبوری و مقاومت در برابر گرفتگی با پخش نانوذرات سیلیکا مطالعه شده است. در مرحله اول، نانوذرات سیلیکا با استفاده از روش سل-ژل در دو غلظت 0.5 و 1 مولار از آمونیاک سنتز و سپس از نانوذرات سنتز شده با اندازه کوچک تر (با چهار ترکیب درصد 0، 0.5، 1 و %2 وزنی)، برای ساخت غشاهای ماتریس ترکیبی استفاده شد. از آزمون های FE-SEM و EDX به ترتیب برای بررسی شکل شناسی و حصول اطمینان از وجود نانوذرات در ساختار غشا استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی شار عبوری آب خالص نشان داد، غشای ماتریس ترکیبی حاوی 1% نانوذرات سیلیکا دارای حداکثر شار عبوری ، 30L/m2.h در میان سایر غشاهاست. افزون بر این، عملکرد غشاها طی فیلترکردن محلول هیومیک اسید، به عنوان مهم ترین آلاینده های منابع آبی، با استفاده از مدل های گرفتگی کلاسیک مطالعه شد. نتایج مربوط به سازوکارهای گرفتگی حاکی از آن است که برای غشاهای خالص و ماتریس ترکیبی حاوی 0.5 و %2 نانوذرات، افزون بر سازوکار تشکیل لایه کیک، سازوکار گرفتگی متوسط حفره ها نیز مشاهده می شود. درحالی که سازوکار غالب برای غشای دارای %1 نانوذرات، فقط سازوکار تشکیل لایه کیک گزارش شد. بررسی مقاومت غشاها در برابر گرفتگی نشان داد، غشای حاوی %1 نانوذرات سیلیکا دارای بیشترین مقدار بازیابی شار %58 و نیز بیشترین نسبت گرفتگی برگشت پذیر به گرفتگی کل %52 است.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1408_404a2061319dfb277950c6bdc63a2f23.pdf
2016-10-22
347
363
10.22063/jipst.2016.1408
غشای ماتریس ترکیبی پلی اتیلنی
نانوذرات سیلیکا
فیلترکردن
محلول هیومیک اسید
گرفتگی
علی
اکبری
akbari.sut@gmail.com
1
تبریز، دانشگاه صنعتی سهند، دانشکده مهندسی شیمی، صندوق پستی 1996-51335
AUTHOR
رضا
یگانی
ryegani@sut.ac.ir
2
تبریز، دانشگاه صنعتی سهند، دانشکده مهندسی شیمی، صندوق پستی 1996-51335
LEAD_AUTHOR
بهزاد
پورعباس
porabs@yahoo.com
3
تبریز، دانشگاه صنعتی سهند، دانشکده مهندسی پلیمر، صندوق پستی 1996-51335
AUTHOR
حسن
حامدی سنگری
sangarih@yahoo.com
4
تهران، شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران، صندوق پستی 3499-15815
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
جذب رنگیه بنفش متیل از محلول های آبی بهوسیله هیدروژل های نانومغناطیسی برپایه کاپاکاراگینان و آکریلیک اسید
در این مطالعه، از هیدروژل های نانومغناطیسی تولید شده برپایه کاپاکاراگینان و آکریلیک اسید برای حذف رنگ بنفش متیل از محلول های آبی استفاده شد. ابتدا هیدروژل ها با استفاده از کاپاکاراگینان و آکریلیک اسید در مجاورت آمونیوم پرسولفات به عنوان آغازگر رادیکالی و متیلن بیس آکریل آمید به عنوان شبکه ساز در محیط آبی تهیه شدند. سپس، هیدروژل های نانومغناطیسی با فرایند هم رسوبی یون های آهن دو و سه ظرفیتی در محلول آمونیاک تهیه شدند. اثر متغیرهای مختلف مانند زمان تماس، غلظت اولیه رنگینه، دما، مقدار جاذب و pH روی رفتارهای جذب رنگینه بنفش متیل در محیط آبی بررسی شد. ساختار هیدروژل نانومغناطیسی تهیه شده با روش های طیف سنجی زیرقرمز (IR)، گرماوزن سنجی (TGA)، میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) و میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM) مطالعه شد. نتایج به دست آمده از تصاویر SEM و TEM نمونه ها نشان داد، نانوذرات مغناطیسی آهن پراکندگی مناسبی در بستر هیدروژل دارند و اندازه تقریبی آن ها حدود 5 تا 15nm است. بیشترین مقدار جذب رنگینه حدود %86 به دست آمد، در شرایط بهینه شامل زمان 60min و pH برابر 8 در شرایطی که غلظت اولیه رنگینه برابر 10ppm بود. با افزایش دما و pH محلول، درصد جذب رنگینه افزایش یافت. نتایج این مطالعه نشان داد، هیدروژل های نانومغناطیسی با بازده زیاد و زمان کوتاه واکنش می توانند به عنوان جاذب مؤثر برای حذف رنگینه بنفش متیل از محلول های آبی استفاده شده و سپس به وسیله میدان مغناطیسی به سهولت جداسازی شوند. فرایند حذف تعادلی یون های فلزی به کمک هیدروژل های نانومغناطیسی به خوبی با الگوی لانگمیر، فروندلیچ و تمکین بیان شده است.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1410_4f24b0c887c2c3aa7adefbca180418cb.pdf
2016-10-22
365
376
10.22063/jipst.2016.1410
کاپاکاراگینان
هیدروژل
نانومغناطیس
رنگینه بنفش متیل
جذب رنگینه
حسین
قاسم زاده
hoghasemzadeh@sci.ac.ir
1
قزوین، دانشگاه بین المللی امام خمینی، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 288
LEAD_AUTHOR
ساحل
شیدرنگ
sahel.shidrang@yahoo.com
2
قزوین، دانشگاه بین المللی امام خمینی، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 288
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر نانوسیلیکا بر خواص استحکام خمشی و پایداری گرمایی نانوکامپوزیت های الیاف شیشه-رزین فنولی
کامپوزیتهای ساخته شده از الیاف شیشه-رزین فنولی به طور مؤثر در ساخت سپرهای گرمایی به کار رفته در محفظه سوختن استفاده میشوند. برای بهبود عملکرد این نوع از سازههای کامپوزیتی، استفاده از نانوذرات سیلیکا (SiO2) از محتمل ترین نوع نانوذرات است. در پژوهش حاضر، اثر افزودن نانوسیلیکا بر خواص فداشوندگی کامپوزیتهای فنولی- الیاف شیشه بررسی شد. کامپوزیت های فداشونده الیاف شیشه-رزین فنولی با افزودن مقادیر متفاوت از %1 تا %3 وزنی پرکننده نانوسیلیکا، که اندازه ذره آنها حدود 45nm بود، با استفاده از پرس گرم ساخته شدند. خواص مکانیکی، گرمایی و فداشوندگی کامپوزیتهای ساخته شده بررسی شد. خواص فداشوندگی کامپوزیت ها با آزمون اکسی استیلن بررسی و سرعت فرسایش سطح خطی و وزنی آن ها محاسبه شد. آزمون پایداری گرمایی کامپوزیت ها با گرماوزن سنجی در جو هوای خشک و از دمای محیط تا دمای 800 درجه سلسیوس انجام شد. سرعت گرمادهی آزمون 10C/min و وزن نمونهها حدود 20mg بود. نتایج نشان داد، با افزودن نانوسیلیکا پایداری گرمایی نانوکامپوزیتها افزایش می یابد، طوری که سرعت فرسایش خطی و وزنی نانوکامپوزیت دارای %3 وزنی نانوسیلیکا نسبت به نمونه بدون نانوسیلیکا به ترتیب 52 و %48 کاهش یافت. بررسی استحکام خمشی سه نقطهای این کامپوزیت ها نشان داد، استحکام خمشی این سازههای کامپوزیتی وقتی به حداکثر مقدار می رسد که مقدار نانوسیلیکای به کار رفته در آنها %2 باشد. مدول خمشی و استحکام نمونههای دارای %2 وزنی نانوسیلیکا به ترتیب حدود 19 و %40 نسبت به کامپوزیت خالص افزایش یافته است. با وجود این، افزایش %3 وزنی نانوذرات موجب کاهش جزئی استحکام و مدول خمشی نسبت به نمونه دارای %2 وزنی نانوسیلیکا شده است.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1411_6a4573bb27d28a164685eb230cc4b9f7.pdf
2016-10-22
377
386
10.22063/jipst.2016.1411
نانوسیلیکا
کامپوزیت الیاف شیشه
استحکام خمشی
پایداری گرمایی
سرعت فرسایش
آیدین
میرزاپور
aidinmirzapour@yahoo.com
1
تهران، پژوهشکده سامانه های حمل و نقل فضایی، پژوهشگاه فضایی ایران، صندوق پستی 754-13445
LEAD_AUTHOR
بهرام
پورحسن
2
دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول، صندوق پستی 313
AUTHOR
زهرا
اسلامی
3
تهران، پژوهشکده سامانه های حمل و نقل فضایی، پژوهشگاه فضایی ایران، صندوق پستی 754-13445
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تهیه نانو کامپوزیت های رسانای جدید از پلی آنیلین و سیلیکا در شرایط حالت جامد
در این پژوهش، کامپوزیت و نانوکامپوزیت رسانای جدید از پلی آنیلین به روش پلیمرشدن اکسایشی شیمیایی در جای آنیلین روی بستر سولفوریک اسید برپایه سیلیکا و نانوسیلیکا تهیه شد. در این فرایند آمونیوم پرسولفات به عنوان اکسنده عمل می کند و واکنش در شرایط حالت جامد (بدون حلال) درون هاون در دمای محیط انجام شد. ساختار، اندازه و شکل شناسی تمام نمونه ها با استفاده از روش های طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، طیف سنجی فرابنفش- مرئی (UV-Vis)، میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM)، میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM) و میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) معین شدند. رسانایی اندازه گیری شده کامپوزیت ها با رسانایی سنج کاونده چهارنقطه ای حدود 0.4S/cm بود که نه تنها آن ها را در گستره ترکیبات رسانا قرار می دهد، بلکه در مقایسه با سایر نمونه های مشابه در مراجع رسانایی نسبتاً زیادی نیز دارند. طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه و طیف سنجی فرابنفش-مرئی سنتز کامپوزیت ها و تشکیل پلارون ها را تأیید می کند. تصاویر SEM نشان داد، ذرات سیلیکا به طور کامل با پلیآنیلین پوشش یافته و تمام نمونه ها نیز بی شکل هستند. همچنین، با توجه به تصاویر TEM و AFM، اندازه ذرات برای کامپوزیت و نانوکامپوزیت به ترتیب در محدوده 5-1 میکرومتر و 35-49 نانومتر به دست آمد. نتایج و مزایای برجسته این روش، تهیه کامپوزیت و نانوکامپوزیت های رسانای جدید با ساختار پلارون، در شرایط شیمی سبز و حالت جامد با استفاده از اسیدهای جامد (سولفوریک اسید بر پایه سیلیکا و نانوسیلیکا) در نقش عامل دوپه کننده هستند.
http://jips.ippi.ac.ir/article_1412_107b3128368850eda1ee6c4390a29297.pdf
2016-10-22
387
398
10.22063/jipst.2016.1412
شیمی سبز
نانوکامپوزیت
پلی آنیلین
پلیمر رسانا
حالت جامد
اسید جامد دوپه کننده
علیرضا
مدرسی عالم
1
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
LEAD_AUTHOR
مجتبی
سلیمانی
modarresi_alam@yahoo.com
2
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
AUTHOR
مریم
پاک سرشت
3
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
AUTHOR
اسماعیل
فرزانه
farzad138568@yahoo.com
4
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
AUTHOR
وحید
زراعتکار
zeraatkar.vahid@yahoo.com
5
AUTHOR
فاطمه السادات
طباطبایی
tabatabaeifateme91@yahoo.com
6
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
AUTHOR
سحر
شب زنده دار
sahar.shabzendedar@gmail.com
7
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
AUTHOR
فهیمه
موحدی فر
movahedifh@pgs.usb.ac.ir
8
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی، صندوق پستی 987-98155
AUTHOR