پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
هیدروژل نانوکامپوزیتی پلی(وینیلالکل)-کیتوسان-نانوخاکرس-نانونقره پاسخگو به محرک سهگانه
3
14
FA
وحیده
جمالی فیروزآبادی
تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر، صندوق پستی 114-14115
مهرداد
کوکبی
0000-0003--1826-1949
تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر، صندوق پستی 114-14115
mehrir@modares.ac.ir
10.22063/jipst.2019.1631
<strong>فرضیه</strong>: حساسکردن سامانههای هیدروژلی نانوکامپوزیتی به محرک چندگانه متضمن افزایش کارایی آنها از نظر سرعت و دامنه پاسخگویی است. افزودن نانونقره به سامانه هیدروژلی نانوکامپوزیتی کیتوسان-پلی(وینیل الکل)-نانوخاکرس حساس به محرک دوگانه (دما و pH)، موجب افزایش حساسیت سامانه انتخابشده به محرک سوم یعنی میدان الکتریکی و در نتیجه افزایش سرعت پاسخگویی کلی سامانه میشود. <br /><strong>روشها</strong>: در این پژوهش، کاهش نمک نقره به نانونقره با روش سنتز سبز در سامانه هیدروژل نانوکامپوزیتی کیتوسان-پلی(وینیل الکل)-نانوخاکرس و استفاده از کاهنده کیتوسان و پایدارکننده پلی(وینیل الکل) انجام شد. تشکیل نانونقره با آزمون طیفنمایی UV-Vis و نحوه توزیع و پراکنش آنها در سامانه نانوکامپوزیتی با آزمون میکروسکوپی الکترونی پویشی بررسی شد. بررسی مشخصههای ساختاری نانوکامپوزیت هیدروژلی با آزمون FTIR انجام شد. ولتسنجی چرخهای برای ارزیابی رسانندگی الکتریکی سامانه بهکار گرفته شد.<br /><strong>یافتهها</strong>: پیک ظاهرشده در طول موج محدوده 410nm بهکمک طیفبینی UV-Vis، سنتز نانونقره را تأیید کرد. ریزنگارهای SEM، توزیع و پراکنش یکنواخت نانونقره را در سامانه نشان داد. نتایج حساسیت سامانه پاسخگو به محرک چندگانه نشان داد، وجود نانونقره، سرعت پاسخگویی سامانه را در محلولهای اسیدی و بازی افزایش داده است. بیشینه نسبت تورم سامانه در pH برابر 2 و دمای 55 درجه سلسیوس و کمینه آن در pH برابر 5 و دمای 20 درجه سلسیوس مشاهده شد. وجود نانونقره موجب افزایش سه برابر سرعت پاسخگویی سامانه حساس به محرک دوگانه (دما و pH) و افزایش 1.5 برابر نسبت تورم آن شد. با اعمال میدان الکتریکی در pH برابر 2 زمان پاسخگویی سامانه از چند ساعت به چند دقیقه و نسبت تورم آن به 1.7 برابر افزایش یافت. <br /><br />
محرک چندگانه,نانونقره,پاسخگو به میدان الکتریکی,پاسخگو به دما و pH,نانوکامپوزیت
http://jips.ippi.ac.ir/article_1631.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1631_8c90c650e709b726f8be6274c87dc9f4.pdf
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
آثار افزودن نانوسیلیکا بر پوششهای آبگریز آکریلی و سیلوکسانی برای محافظت از سنگهای کلسیتی
15
29
FA
امیر
ارشاد لنگرودی
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه رنگ و روکشهای سطح، صندوق پستی 112-14975
a.ershad@ippi.ac.ir
نسیم
آزادی
تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی، کد پستی 1651153311
nasim_azadi69@yahoo.com
10.22063/jipst.2019.1632
<strong>فرضیه</strong>: دو نوع پلیمر آکریلی و سیلوکسانی عملکرد خوبی در دفع آب از سطح ماده معدنی مانند سنگ دارند. این خاصیت سبب میشود، آنها گزینههای مطرح برای حفاظت از سطوح متخلخل معدنی مانند سطح آثار سنگی باشند. مزیت دیگر استفاده از این کوپلیمرها، آبپایه بودن و زیستتخریبپذیری آنهاست. <br /><strong>روشها:</strong> در این مطالعه، سنگهای کلسیم کربنات برای بستر استفاده شدند. با اضافهکردن نانوذرات سیلیکا به دو نوع پلیمر آکریلی و سیلوکسانی، تغییر خواص پوششها بر سطح ماده معدنی بررسی شد. بدین منظور، نمونهها با آزمونهای مختلف نظیر جذب آب در زمانهای مختلف، تغییر رنگ در اثر پیرسازی شتابیافته، بررسی رفتار آبگریزی با اندازهگیری زاویه تماس، سختیسنجی و گرماوزنسنجی بررسی شدند. شکلشناسی و سطح مقطع پوششها با میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) مطالعه شد. شناسایی این مواد با آزمونهای مختلف انجام شد. <br /><strong>یافتهها:</strong> کارایی دو پلیمر آکریلی و سیلوکسانی بهتنهایی و نیز در مقایسه با هم و پس از افزودن نانوسیلیکا با آزمونهای مختلف ارزیابی شد. این مطالعه نشان داد، افزودن ذرات سیلیکا به هر دو پلیمر خواص آبگریزی سطح را بهبود میبخشد. همچنین، نانوذرات سیلیکا، شکلشناسی سطح پوشش را تغییر داده و باعث افزایش زبری سطح میشوند. افزون بر این، نانوذرات سیلیکا پایداری پوششها را در برابر شرایط پیرسازی شتابیافته، بهبود میبخشند و سبب تغییرات رنگ کمتری پس از پیرسازی میشوند. همچنین، افزایش نانوذرات سیلیکا میانگین سختی اندازهگیریشده در هر دو نوع پوشش پلیمری را افزایش داده و سبب افزایش مقاومت گرمایی پوششها نیز میشوند.<br /><br />
سنگ,کوپلیمر آکریلی سیلوکسانی,نانوذرات,سیلیکا,دافع آب
http://jips.ippi.ac.ir/article_1632.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1632_a027024e52dbfef38f96fc7d106b1e3b.pdf
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
خواص حافظه شکلی نانوکامپوزیت بر پایه پلییورتان-نانوصفحه گرافن
31
42
FA
نوید
فرهادبیگی
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 1122-14975
پروین
احسانی نمین
تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شمال، دانشکده شیمی، صندوق پستی 936-19585
parvin.ehsaninamin@yahoo.com
اسماعیل
قاسمی
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 1122-14975
i.ghasemi@ippi.ac.ir
مرتضی
احسانی
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه پلاستیک، صندوق پستی 1122-14975
10.22063/jipst.2019.1633
<strong>فرضیه</strong>: به دلیل خواص منحصر بهفردی از قبیل چگالی کم، قیمت مناسب، تغییرشکلپذیری زیاد و فراوشپذیری آسان، پلیمرهای حافظه شکلی کاربردهای بسیار زیادی را در صنایع مختلف پیدا کردهاند. در این پژوهش، خواص حافظه شکلی نانوکامپوزیتهای بر پایه پلییورتان-نانوصفحه گرافن بررسی شده است. فرضیه اصلی در این پژوهش بهبود عملکرد حافظه شکلی با افزودن نانوصفحههای گرافن بود. <br /><strong>روشها</strong>: ابتدا، دو نمونه پلییورتان با فرمولبندهای مختلف برای تهیه نمونهها با قطعههای سخت مختلف سنتز شدند. سپس، نانوکامپوزیت دارای گرافن از آنها با روش محلولی تهیه شد. دو ساختار متفاوت از پلییورتان با ترکیب درصدهای متفاوت فاز سخت مختلف (24.4 و %23.9) تهیه شدند. آزمونهای طیفسنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، میکروسکوپی الکترون پویشی (SEM)، گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC)، بازیابی و ثبات شکلی (بهعنوان شاخصهای عملکرد حافظه شکلی) برای بررسی سنتز و خواص پلییورتان و رفتار حافظه شکلی نمونهها بهکار گرفته شدند. <br /><strong>یافتهها</strong>: طیفهای FTIR نشان داد، پلییورتان با موفقیت سنتز شده است. ریزنگارهای SEM پراکنش خوب نانوصفحههای گرافن را در ماتریس پلییورتان تأیید کرد که تقریباً عاری از وجود کلوخهها و انبوهش ذرات بودند. هیچ پیک مشخصهای از ذوب و بلورینگی در دمانگاشتهای DSC برای نمونههای پلییورتان بر پایه تولوئن دیایزوسیانات دیده نشد. بدین معنی که پلییورتان سنتزشده بدون ساختارهای بلوری و منظم بوده و کاملاً بیشکل است. در حالی که نمونههای پلییورتان بر پایه هگزامتیلن دیایزوسیانات پیکهای مشخصی در هر دو مرحله رفت و برگشت آزمون DSC نشان دادند که میتواند حاکی از جدایی فاز بارز بین نواحی سخت و نرم و تشکیل ساختار بلوری باشد. مقادیر بازیابی و ثبات شکلی نمونهها در محدوده %90-70 بود. مقایسه این مقادیر برای نمونههای خالص و نانوکامپوزیت نشان داد، با افزایش نانوصفحههای گرافن قابلیت بازیابی و ثبات شکلی بهبود یافته است.<br /><br />
نانوکامپوزیت پلی یورتان- نانوصفحه گرافن,سنتز,خواص حافظه شکلی,بلورینگی,شکلشناسی
http://jips.ippi.ac.ir/article_1633.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1633_05bf8e8bdfb4d9279dc658ada8b0f151.pdf
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
ترکیبات آلومینیم تهیهشده با پیرولیز افشانهای در فرمولبندی آمیزههای تایر: خواص مکانیکی و رفتار رسانندگی گرمایی رویه تایر
43
53
FA
مهدی
شیوا
بیرجند، دانشگاه صنعتی بیرجند، گروه مهندسی شیمی، کد پستی 9719866981
mehdi.shiva@gmail.com
مسعود
شایسته
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی شیمی، کد پستی 9816745845
shayeste@hamoon.usb.ac.ir
سعیده
اختری
زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی شیمی، کد پستی 9816745845
ss_akhtari@yahoo.com
10.22063/jipst.2019.1634
<strong>فرضیه</strong>: افزایش رسانندگی گرمایی آمیزههای لاستیکی از نظر توزیع یکنواخت خواص در نقاط مختلف قطعه لاستیکی و نیز کاهش زمان پخت حائز اهمیت است که بر کیفیت و قیمت نهایی محصول اثر میگذارد. پودر آلومینای بهدستآمده از فناوری پیرولیز افشانهای دارای شکلشناسی مناسبی است، بنابراین میتواند پرکننده مؤثری در آمیزههای تایر باشد.<br /><strong>روشها</strong>: شکلشناسی، ترکیب و اندازه بلور پودر جدید با استفاده از SEM، وXRD و پخشسنج بررسی شد. پودر به فرمولبندی آمیزه رویه تایر بر پایه SBR/BR اضافه و خواص پخت، مکانیکی و نیز رفتار رسانندگی گرمایی آمیزه تعیین شد. خواص نفوذپذیری گرمایی، با نرمافزار شبیهساز Abaqus و بهکمک نیمرخ دمایی تجربی بهدستآمده برای مرکز قطعه لاستیکی محاسبه شد.<br /><strong>یافتهها</strong>: مشخص شد، رسانندگی گرمایی لاستیک با وجود پرکننده آلومینا تا 3phr بهبود مییابد. افزایش ضریب نفوذپذیری گرمایی به بهبود پدیده انتقال فونون در ماتریس لاستیک با وجود این پرکننده رسانای گرمایی در کنار دوده نسبت داده شد. بهبود شایان توجهی نیز در رشد ترک دیمتیا با وجود این پرکننده جدید دیده شد. سایر خواص مکانیکی بهجز مقاومت پارگی تغییرات معنیداری نشان نداند. با وجود این، نتایج آزمون رئومتری نشان داد، سرعت پخت آمیزهها با وجود این پودر کاهش مییابد. این رفتار کاهشی به ماهیت اسیدی سطح و وجود گروههای هیدروکسیدی در آن نسبت داده شد. بنابراین، برای اظهار نظر نهایی درباره قابلیت این پرکننده در کاهش زمان پخت تایر نیاز است تا مطالعه جامعی انجام شود.<br /><br />
نانومواد,رسانندگی گرمایی,لاستیک,انتقال فونون,ضریب نفوذپذیری گرمایی
http://jips.ippi.ac.ir/article_1634.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1634_efc21c84ff48ae1608f7d0568c3e83b5.pdf
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
شبیهسازی عددی و بررسی تجربی اختلاط سیالات پلیمری در اکسترودر دوپیچی بر اساس امتزاجپذیری اجزای آمیخته
55
64
FA
ابراهیم
خلج
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر، صندوق پستی 111-14115
ebrahimkhalaj@gmail.com
محمدحسین
نویدفامیلی
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر، صندوق پستی 111-14115
فائزه
قدرتپور
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر، صندوق پستی 111-14115
10.22063/jipst.2019.1636
<strong>فرضیه</strong>: شکلشناسی آمیختههای پلیمری، اثر شایان توجهی بر خواص نهایی آمیخته دارد. تلاشهای بسیاری برای شبیهسازی تغییرات شکلشناسی با استفاده از چند مدل ریاضی و شبیهسازیهای عددی انجام شده است. در این مطالعه، اختلاط سیالات غیرنیوتنی، با استفاده از مدل رئولوژی قانون توانی، در اکسترودر دوپیچی بهصورت سهبعدی شبیهسازی شده است. برای شبیهسازی از روش نشانگر و سلول اصلاحشده استفاده شد. در اصلاح روش نشانگر و سلول برای شبیهسازی جریان سیالات پلیمری از قانون توانی برای تعمیم معادلات سرعت به سیالات غیرنیوتنی و از تنش بینسطحی و نسبت گرانرویها برای واردکردن اثر پارامتر امتزاجپذیری استفاده شد.<br /><strong>روشها</strong>: در این روش، معادلات اندازه حرکت حل و سپس با استفاده از روش حجم محدود گسستهسازی شد. معادلات جبری خطی همزمان برای تمام نقاط شبکه حل شد و ضرایب مربوط به هر نقطه شبکه بهدست آمد. سپس با واردکردن پارامترهای رئولوژی و تنش بینسطحی مربوط به جفت پلیمرهای مدنظر، مقادیر سرعت در سهبعد برای هر حجم کنترل، با استفاده از مدل رئولوژی توانی، بهدستآمد و با درنظرگرفتن بازههای زمانی مناسب و مکان اولیه دو فاز، حرکت ذرات دو فاز ردیابی شد. از ضرایب زیرآسایش در برنامه رایانهای برای سرعتها در سهبعد و همگرایی سریعتر استفاده شد. هندسه پیچها در اکسترودر دوپیچی با استفاده از فرض فضای موهومی ایجاد شد.<br /><strong>یافتهها:</strong> اختلاط دو فاز با طراحی و ساخت اکسترودر دوپیچی با دیواره شیشهای و تصویربرداری از مراحل اختلاط بهصورت دیداری بررسی شد. تصاویر تجربی با نتایج شبیهسازی مقایسه شدند. بین نتایج شبیهسازی عددی و تصاویر تجربی مطابقت بسیار خوبی در سیالات امتزاجپذیر و امتزاجناپذیر دیده شد. بررسی سطح جدایی در تصاویر نظری و تجربی نیز این انطباق را تأیید کرد. بنابراین روش نشانگر و سلول اصلاحشده ابزار خوبی برای شبیهسازی اختلاط آمیختههای پلیمری است.<br /><br />
آمیخته پلیمری,شبیهسازی عددی,سیال غیرنیوتنی,اکسترودر دوپیچی,بررسی دیداری
http://jips.ippi.ac.ir/article_1636.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1636_33766a0d4f2a6a8086b1d01a97833244.pdf
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
اثر ساختار مولکولی SBR و نوع پرکننده بر خواص ابرگرانروکشسان آمیزههای SBR/BR رویه تایرسواری با کمک روش ترکیبی عددی-تجربی
65
78
FA
صدیقه
سمایی
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند،گروه لاستیک، صندوق پستی 112-14975
میرحمیدرضا
قریشی
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند،گروه لاستیک، صندوق پستی 112-14975
m.h.ghoreishy@ippi.ac.ir
قاسم
نادری
تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند،گروه لاستیک، صندوق پستی 112-14975
g.naderi@ippi.ac.ir
10.22063/jipst.2019.1637
<strong>فرضیه</strong>: کاهش مقاومت غلتشی تایر نقش بسیار مهمی در دستیابی به کاهش CO<sub>2</sub> و گرمایش جهانی دارد. از اینرو، توجه ویژهای برای پیشبینی اتلاف انرژی در آمیزه رویه توسط سازندگان تایر شده تا آمیزههایی با اتلاف انرژی پایین طراحی و بهکار گرفته شوند. در این پژوهش، مدل مکانیکی سهگانه متشکل از مدل ابرکشسان سهجملهای Ogden، مدل گرانروکشسان غیرخطی Bergstrom-Boyce همراه با مدل نرمشدگی تنش Ogden-Rouxbrgh برای بیان رفتار مکانیکی نیرو-تغییر مکان لاستیک پیشنهاد شد. <br /><strong>روشها</strong>: ابتدا دو مجموعه آمیزه لاستیکی بر پایه آمیخته کائوچوهای SBR/BR محلولی و امولسیونی تقویتشده با دو نوع دوده و سیلیکای اصلاحشده سطحی ساخته شدند. مقدار کل پرکننده ثابت و برابر 80phr درنظر گرفته شد. هر مجموعه شامل سه آمیزه با مقادیر مختلف از پرکنندهها بود. بدین ترتیب که در آمیزه اول 80phr دوده بدون سیلیکا و در آمیزههای دوم و سوم به ترتیب 20 و 40phr سیلیکا بهجای دوده جایگزین شدند. رفتار مکانیکی کششی آمیزههای پختشده روی نمونه نواریشکل با عرض 2cm که زیر بار رفتوبرگشتی قرارگرفته بود و نیز آزمون کشش با استاندارد ASTM D-412 C تعیین شدند. الگوریتم چرخهای بهینهسازیشده بر اساس مدل اجزای محدود نمونه نواریشکل ساختهشده در نرمافزار Abaqus به همراه دو جزء انطباق نتایج و بهینهسازی (Nelder-Mead) در نرمافزار Isight طراحی شد. از این الگوریتم برای تعیین پارامترهای مدل مکانیکی استفاده شد.<br /><strong>یافتهها:</strong> نتایج بهدستآمده از شبیهسازی با دادههای تجربی حاکی از دقت زیاد مدل پیشنهادی است. پیشبینی اثر نوع کائوچوی SBR (محلولی یا امولسیونی) و نوع و مقدار پرکننده (دوده و سیلیکا) بهکمک پارامترهای پیشبینیشده مدل مطالعه شد. نشان داده شد، ارتباط بسیار خوبی بین تغییرات این پارامترها با ساختار کائوچو و نحوه عملکرد پرکنندهها وجود دارد. همچنین مشخص شد، کائوچوی SBR محلولی نسبت به نوع امولسیونی %50 عملکرد بهتری دارد و نیز افزودن سیلیکا موجب کاهش %25 تا %35 اتلاف انرژی میشود. <br /><br />
کائوچوی SBR,کائوچوی BR,سیلیکا,ابرگرانروکشسان,رویه تایر,روش اجزای محدود
http://jips.ippi.ac.ir/article_1637.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1637_9869b41f3ec83e9963bd67a88499d08e.pdf
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با همکاری انجمن پلیمر ایران
مجله علوم و تکنولوژی پلیمر
10163255
20080883
32
1
2019
04
21
اثر بار خمشی بر رسانندگی الکتریکی کامپوزیتهای کربن-اپوکسی پرشده با نانوذرات
79
92
FA
مرتضی
رضوی
تهران، پژوهشکده توسعه تکنولوژی جهاد دانشگاهی صنعتی شریف، صندوق پستی 686-13445
محمد
طباطبایی قمی
تهران، دانشگاه علم و فرهنگ، دانشکده مهندسی مکانیک، صندوق پستی 68151-14619
tabatabaee@usc.ac.ir
فتحاله
طاهری بهروز
تهران، دانشگاه علم و صنعت، دانشکده مهندسی مکانیک، صندوق پستی 13114-16846
غلامحسین
لیاقت
تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی مکانیک، صندوق پستی 146-14115
ghlia530@modares.ac.ir
10.22063/jipst.2019.1638
<strong>فرضیه</strong>: هدف از این پژوهش بررسی اثر بار خمشی بر رسانندگی الکتریکی کامپوزیتهای کربن-اپوکسی دارای انواع نانوذرات مختلف بود. نمونههای توسعهیافته باید ضمن داشتن استحکام خمشی کافی، رسانندگی الکتریکی پیشنهادشده در استاندارد مؤسسه انرژی آمریکا را داشته باشند تا در ساخت الکترودها استفاده شوند.<br /><strong>روشها</strong>: بدین منظور، از نانوذرات دوده، نانولولههای کربن و گرافیت انبساطیافته همراه با الیاف کربن و رزین اپوکسی برای ساخت نمونهها استفاده شد. ذرات دوده، نانولوله کربن و گرافیت انبساطیافته با مقادیر وزنی بهینه (25، 10 و %15) به کامپوزیت کربن-اپوکسی اضافه شده و آستانه رسانندگی الکتریکی نمونهها مطابق روش استحکام چهارنقطهای اندازهگیری شد. متوسط آستانه تراوایی رسانندگی الکتریکی برای کامپوزیتهای دارای دوده، گرافیت انبساطیافته و نانولوله کربن به ترتیب 23.2، 27.3 و %24.7 بهدست آمد. سپس، نمونههای مزبور زیر بار خمش قرار گرفته و به ازای 0.5، 1، 1.5، 2 و 2.5mm جابهجایی عرضی، مقدار رسانندگی الکتریکی حین بارگذاری و پس از باربرداری اندازهگیری شد.<br /><strong>یافتهها</strong>: نتایج این پژوهش نشان داد، مقدار کاهش رسانندگی الکتریکی در نمونههای کربن-اپوکسی دارای نانولولههای کربنی ناشی از خمش کمترین مقدار و در نمونههای کربن-اپوکسی دارای دوده بیشترین مقدار بود. در ادامه، نمونهها مطابق استاندارد خمش سهنقطهای زیر بار خمشی قرار گرفتند و مقدار استحکام خمشی نمونهها بهدست آمد. با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی کیفیت توزیع نانوذرات در نمونهها مطالعه شد. یافتههای این پژوهش میتواند در ساخت الکترودهای کامپوزیتی رسانایی استفاده شود که زیر بار خمشی (مخازن الکتروستاتیک نمکزدایی نفت خام) قرار میگیرند.<br /><br />
ذرات دوده,ذرات گرافیت انبساطیافته,ذرات نانولوله کربن,آستانه رسانندگی الکتریکی,بار خمشی
http://jips.ippi.ac.ir/article_1638.html
http://jips.ippi.ac.ir/article_1638_3abae5d0c189cff9d76acf580256f972.pdf